görünüşlü, yakışıklı, zekâ ve tevâzû fışkıran siyah gözleri
olan, kişiliğinde şefkat ve merhamet belirtileri gösteren
zarif yapıda, çenesi altında bir el tutamını geçmeyen
siyah sakallı, geniş alınlı, kahkahasız, tatlı tebessümlü, kibar
lehçeli, hoş sözlü, konuştuğunda insanı büyüleyen ve sustuğunda
konuşması istenilen, giyimi basit, başında büyük
olmayan siyah veya beyaz sarıklı, elbisesinin kol ve boyun
çevresi, kol ve boyun ölçüsünü aşmayan, tecrübeyi üstün
tutan ve zorluğu kolaylaştıran, gönlü zengin, görgülü, yol
ve erkân sahibi, halim, sır saklayan, sözünü tutan, açı doyuran,
yoksulu giydiren, ister iyi kişi-ister kötü kişi olsun
her hastayı ziyaret eden, cenazelere katılan, fakirlerle hemİsmi
ve Lakabı á

hâl olan, eziyete karşı sabırlı, iyilik dağıtan, herkese nasihat
eden, karşılaştığı kimselere selâmı ilk veren, yürürken
sağa-sola bakmayıp, aksine adımını attığı yere bakan, yaşı
ilerlemiş ihtiyarlara öğütte bulunmayı vazife bilen, daima
kendisini tevâzû, itaat ve sakin olarak yok edercesine “Miskin
Ahmedcik” diye tanıtan bir şahsiyet idi.